A southern roadtrip

Op de dag af is het twee maanden geleden dat ik in het vliegtuig stapte; de tijd vliegt! Na de prachtige start van mijn reis in Myanmar verbleef ik twee dagen in Bangkok en vloog door naar het land waar ik al zo lang van droomde: Nieuw Zeeland. Hoewel ik de eerste week op het Noordereiland verbleef, neem ik jullie in deze blogpost mee op de prachtige roadtrip die ik in 23 dagen in het Zuidereiland maakte. Wees gewaarschuwd: er zit een flinke lading foto’s bij die je wel eens zouden kunnen verleiden deze kant op te komen…Geniet mee!

Na een rit met de nachtbus vanuit Hamilton kom ik bij het krieken van de dag aan in Wellington. Het verkennen van de hoofdstad zal nog even moeten wachten: ik ga meteen aan boord van de Interislander, de grote ferry die me naar het Zuidereiland zal brengen. Om zeebenen, of erger, te voorkomen tijdens de 3,5 uur durende overtocht zoek ik een plekje op het winderige bovendek en houd ik mijn blik strak op de horizon gericht. Na een aantal uur manoeuvreren we de Queen Charlotte Sound binnen en krijg ik een eerste indruk van het natuurschoon hier. Picton is het lieflijke plaatsje waar de ferry aanmeert en dit is een prima plek om een nacht of twee te verblijven. Ik doe er de volgende dag een prachtige wandeling en vermaak me uitstekend in het zonnetje aan de haven met een boek. 

The Snout Trail is een prachtige hike langs de Queen Charlotte Sound.

 

De haven van Picton met op de achtergrond de Marlborough Sounds.

In Picton zitten talloze autoverhuurbedrijven en bij één van hen haal ik mijn huurauto op. Na een kwartiertje rijden ben ik gewend aan het links rijden en zet ik koers naar Nelson waar ik Greg uit Wisconsin oppik. We hebben elkaar leren kennen op de ferry en hebben contact gehouden omdat we dezelfde kant op willen. We rijden door naar Westport, een wat slaperig plaatjes aan de westkust. Hoewel de westkust regelmatig geteisterd wordt door harde wind en veel regen, hebben wij stralend weer. We picknicken op het strand en verheugen ons nu al op de rest van onze route, die ons over de Great Coast Road voert. 

 

Het uitzicht tijdens the Great Coast Road.

De Pancake Rocks vlakbij Punakaiki, een leuke lunchstop tussen Westport en de Gletsjers. En terecht, blijkt de volgende dag als wij op weg gaan naar de Frans Jozef Glacier. De weg volgt de grillige kustlijn en terwijl de zeemist langzaam optrekt, worden we na iedere bocht weer opnieuw verrast door het prachtig uitzicht op de dikbeboste heuvels, de helderblauwe zee en de woeste golven die tegen de kliffen beuken. Eenmaal aangekomen in Frans Jozef, hebben dikke wolken van zee zich rond het hooggebergte verzameld. De volgende dag begint regenachtig en we starten de dag met een gebakje voor mijn verjaardag. Hoewel het droog wordt, blijft de bewolking ons uitzicht op de gletsjer en Mount Cook verstoren. Ook bij de Fox Glacier zien we weinig van de grote ijsmassa die de berg afglijdt en zetten we na een korte wandeling in op beter weer in Haast, het laatste plaatsje dat we zullen bezoeken aan de westkust. Haast bestaat uit niet meer dan een kleine supermarkt, hotel en pub, maar voor ons is het een prima tussenstop op weg naar het binnenland en inmiddels kunnen we weer van een stralend zonnetje genieten.

De Frans Jozef Glacier, gehuld in dikke bewolking.

Tóch een stukje gletsjer gezien!

 

De Southern Alps

We laten de kust achter ons als we de volgende dag via de Haast Pass naar Wanaka rijden. We stoppen regelmatig voor een fotostop, want de omgeving is hier schitterend. De volgende dag rijd ik naar Mount Aspiring National Park en doe de Rob Roy Glacier Trail. Eindelijk een gletser in vol ornaat! In Wanaka nemen Greg en ik afscheid van elkaar, mijn route zal me nog zuidelijker brengen.

 

Lake Hawea op de prachtige route van de westkust naar het binnenland.

Het prachtige uitzicht aan het eind van de Rob Roy Glacier Trail.

Lake Wanaka     In Glenorchy verken ik vanaf een paardenrug de vallei en doe ik een aantal kleine wandeltochten. In dit gebied zijn verschillende films opgenomen, waaronder Lord of the Rings, en als fan is het toch wel erg leuk om de omgeving te herkennen. Ik geniet van de bergen en dichte wouden.

De bergen in het Mount Aspiring National Park nabij Glenorchy.

Lake Wakatipu is het langste meer van Nieuw-Zeeland, met een het noordelijke uiteinde het plaatsje Glenorchy.

Deze bergketen nabij Queenstown heet, heel toepasselijk, The Remarkables. Na een nacht, naar mijn beleving veel te druk en toeristisch, Queenstown rijd ik naar Milford Sound in het ruige Fiordland. Alleen de weg ernaar toe is al een attractie op zich en gelukkig krijg ik die dag al een indruk van de fjorden, want de volgende dag begint mijn boottocht met dikke bewolking en weinig zicht op de hoge pieken. Toch is de boottocht ook bij bewolking of zelfs regen een aanrader; het geeft een mysterieuze sfeer en langs de steile wanden van de fjorden storten grote en kleine watervallen zich naar beneden.

De route van Te Anau naar Milford vraagt erom om veel stops te maken met dit soort uitzichten.

De Milford Sound

Eén van de grotere watervallen in de Milford Sound.

 

Na een dag bijkomen in Te Anau vervolg ik mijn weg naar het zuidelijkste gedeelte van het Zuidereiland; de Catlins. Veel mensen slaan dit gebied vanwege tijdnood over: ik raad iedereen aan er toch echt een plekje in het reisschema voor vrij te maken! In een hostel pal aan de schitterende Suray Bay geven ontmoetingen met zeeleeuwen en een prachtige zonsondergang mijn dag een gouden randje. 

The Catlins

Surat Bay is één van de plekken waar zeeleeuwen aan land gaan.

 

De Westkust & Centraal Zuidereiland

In Dunedin word ik hartelijk ontvangen door Noorse Frida die ik eerder in Wanaka leerde kennen. Ze studeert hier en laat me de leukste plekjes rond deze heerlijke studentenstad zien. We zouden het nog wel 5 dagen met elkaar uit hebben gehouden als mijn weg niet vervolgd zou moeten worden naar Mount Cook.

Dunedin is één van de grotere steden in Nieuw Zeeland en biedt toegang tot the Otago Peninsula, een ruig schiereiland.

Met Noorse Frida.

Door de arctische zuidenwind wordt the Otago Peninsula soms in mist gehuld en dat levert prachtige plaatjes op zoals hier, vanaf Signal Hill in Dunedin.       Onderweg maak ik een lunchstop in Oamaru en dit is weer zo’n typische plek waar je eigenlijk langer wilt blijven. Talloze vintage- en tweedehands boekwinkels, cafeetjes en haven maken dit een pareltje aan de westkust.

 

Pittoresk Oamaru

 

Uren snuffelen in de boekwinkels en vintageshops!

Ik strijk neer in Twizel en helaas…ook nu besluit de hoogste berg van Nieuw Zeeland zich niet aan mij te tonen. Drie dagen lang hoop ik op een blik op de witte toppen van de zuidelijke Alpen hier, maar zware regenbuien laten mijn plannen letterlijk in het water vallen. Het Sir Edmund Hillary Alpine Centre in Mount Cook Village biedt enig vermaak op een regenachtige middag en verder breng ik mijn tijd vooral lezend in mijn hostel door. Gelukkig lukt het op weg naar mijn volgende bestemming, Methven, om een kleine berg te beklimmen en van het uitzicht over Lake Tekapo te genieten.

 

Echt waar, daar achter die dikke wolken schuilt Mount Cook…

Uitzicht op Lake Tekapo

Eenmaal in Methven aangekomen is het weer de volgende dag goed genoeg om een wandeling naar Mount Sunday te maken, een grote heuvel omgeven door de uitlopers van de Alpen. 

Mount Sunday

 

Uitzicht vanaf Mount Sunday

Vanaf Methven rijd ik door naar Kaikoura, een gezellig stadje aan de westkust dat bekend staat om de vele mogelijkheden om zeedieren te spotten. Ik ga de volgende dag aan boord van een klein bootje dat binnen een mum van tijd omgeven wordt door honderden dolfijnen. Deze kleine Dusky Dolphins laten de mooiste trucjes in het water zien zonder dat een mens hen verteld wat te doen. Dit is zoals het hoort; dieren in het wild en in hun natuurlijke omgeving, en met kippenvel op mijn armen laat ik het zeewater in mijn gezicht spatten.

 

 

Dusky Dolphins in Kaikoura.

Na Kaikoura is het tijd om mijn auto terug te brengen naar Picton. Toch is mijn trip over het Zuidereiland nog niet helemaal klaar, want je kunt onmogelijk het eiland verlaten zonder het Abel Tasman National Park gezien te hebben. Omdat bussen hier niet heel frequent rijden, besluit ik al liftend naar Motueka af te reizen. De vriendelijkheid van de locals wordt als snel weer zichtbaar als ik telkens maar hooguit 5 minuten hoef te wachten en ik in een paar uur tijd op de plek van bestemming ben. Dit gebied wordt de Golden Bay genoemd; het zand is écht goudkleurig en de felblauwe lucht en het azuurblauwe water maken het tropische plaatje compleet. De volgende dag loop ik een aantal uur door het schitterende Nationale Park en peddel daarna in een kajak terug naar het beginpunt. Wat een heerlijke manier om drie indrukwekkende weken af te sluiten!

 

Golden Bay

 

 

Eenmaal op de ferry naar Wellington laat ik alle indrukken weer aan me voorbij gaan. In drie weken tijd heb ik ruim 4000 kilometer afgelegd en de meest uiteenlopende landschappen gezien en mensen ontmoet. Het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland is zonder meer één van de mooiste bestemmingen die ik ooit aangedaan heb en het is onmogelijk om één favoriete plek te noemen. Ik heb genoten van de lange autoritten, de ontspannen en warme houding van de mensen die ik ontmoette, van de hoge bergen, groene wouden en ruige kusten. Ik kan niet wachten om te zien wat het Noordereiland voor me in petto heeft…

Uitzicht in Abel Tasman